Al sinds mijn jeugd ben ik met honden bezig. In eerste instantie was het alleen het uitlaten van de honden uit de buurt. Al snel ging ik bezig met oefeningetjes en trainen in gehoorzaamheid. Vervolgens ben ik, zodra ik het huis uit gegaan ben, honden gaan opvoeden van het KNGF. Ik heb behendigheid, flyball, obedience, KNPV en IPO getraind met meerdere honden. Daarnaast heb ik vele jaren lesgegeven op een kynologenclub. Dat les geven doe ik nog steeds maar dan privé- trainingen en gedragsbegeleiding.
De afgelopen 30 jaar heb ik mij voornamelijk beziggehouden met het trainen van reddingshonden- en zoekwerk en het begeleiden van geleiders bij dit proces. Daar ligt dan ook mijn passie. Mensen deelgenoot maken van de taal van honden. Een taal die door zovele mensen nog geheel verkeerd wordt begrepen. En dat is zo ontzettend zonde!
Mijn hart heb ik verpand aan de Hovawart en de Mechels herder. Jaren heb ik Hovawarts gehad en ook gefokt, maar omdat ik werkdrift mis in dit ras beperkte ik mij tot de Mechelse herder. Mijn karakter paste daarbij ook beter. Inmiddels ben ik intens verliefd op de working cocker spaniel omdat mijn karakter zich ook heeft ontwikkeld in de afgelopen jaren past daar nu een andere hond ook bij.
Mijn hart gaat sneller kloppen en mijn bloed gaat harder stromen van honden die hun passie uitvoeren. Dus een border collie die helemaal uit zijn floppy gaat omdat hij met de schapen mag werken of een herder omdat hij een pakwerker op het veld ziet. Of een hond die staat te stuiteren om te gaan zoeken. Zolang die hond kan doen wat hij heel erg graag wilt, is dat voor mij het mooiste wat er is.
In de loop van de jaren ben ik veel meer gaan begrijpen van honden en probeer daarmee mensen te vertellen over de hondentaal zodat ze hun eigen hond beter leren begrijpen. Het geeft mij kippenvel als ik een hond zie die opeens wordt begrepen door zijn geleider/baas en dan zo’n kop trekt van: “Oh, bedoelt ie dat, laat hem dat dan gelijk zeggen”. Ik ben namelijk van mening dat vele mensen een hond aanschaffen nog voor ze zich realiseren dat ze deze taal helemaal niet spreken. Daarnaast heb ik ook een eigen methode ontwikkelt, zoals iedereen een eigen methode ontwikkelt wanneer ze jaren ervaring hebben in een bepaalde tak van sport. Iedere dag leer ik weer en dat vind ik het allermooiste. Het open blijven staan voor nieuwe zaken, andere meningen enz.
U kunt daarover meer lezen op www.ccoonscompass.nl
In ’94 heb ik mijn eerste Mechelaar gekocht. Taylor was een machtige hond met een enigszins stug karakter. In 2004 heb ik mijn 2de Mechelaar gekocht, Oger mijn oogappel. In 2006 kwam daar een kruising mechelse herder, Raccoon bij. Zij heeft de strepen van een Hollander omdat deze in de vorige generaties nog gebruikt zijn als ouderdier. Helaas is zij veel te vroeg overleden.
Uit de combinatie van Oger en Raccoon heb ik Elian en Campbell. Ook allebei met streepjes.
Oger is een absoluut heerlijke hond. “Lief maar verschrikkelijk” heeft een wijs mens eens gezegd over hem. Oger leert snel en graag en werkt snel en graag. Hij is stoer met een klein hartje. Samen hebben we een PHI (politiehond)certificaat gehaald. Oger heeft deze opleiding gelijktijdig met zijn opleiding tot reddingshond gedaan. Dat is niet voor alle honden weggelegd, maar voor hem gelukkig wel. Inmiddels is hij bijna 13 jaar en hij wordt helaas al flink grijs om de bek. Hij blijft geweldig. Eigenlijk kan ik niets negatiefs over hem verzinnen. En gelukkig hoeft dat ook niet.
Elian is een jonge reu met dezelfde werklust als zijn vader en de focus van zijn moeder. Een bal als beloning is best grappig, maar het zoeken vindt hij nog leuker dan dat. Elian is erg zelfstandig zonder dat hij mij vergeet. Behendig en snel klautert hij over de puinhopen en hij is niet bang uitgevallen. Echter, hij zal zeker niet in 7 sloten tegelijk lopen. Zijn motto in het leven is ‘ja-maar’ en daarmee is het geen slaafs typetje.
Campbell is de kleinste mechelaar van het stel. Zij is een lekkere pinnenkop. Ze heeft overal aandacht voor en ze ziet van alles om haar heen. Campbell kan erg goed zoeken maar omdat ze snel afgeleid is lijkt het soms alsof ze de kantjes ervanaf loopt. Dat is gelukkig alleen maar schijn. Vanaf de geboorte ben ik erg gek op haar (soms wat te) en dat is voor mij niet altijd makkelijk.
Ze is lief en rustig binnen, heeft haar broer flink onder de plak en in dat gestreepte jasje van haar zit een klein Ogertje. Een deugniet dus. Haar motto in het leven is: ‘Het kan altijd anders!’
Giggle is een working cocker spaniël die niet van ophouden weet. Zij is een ster in het mantrailen en gaat door tot ze de oplossing heeft gevonden. Ze kan fantastisch hard werken en heeft in het puin geen enkel probleem om de hoogste berg te beklimmen. Aan een klein gaatje heeft ze genoeg! Ik leid haar op tot inzetbare mantrailhond en ze heeft eerder dit jaar haar Level I behaald en ik hoop dit jaar ook haar level II te kunnen halen. Daarnaast is zij de vrolijkheid in mijn dagelijkse bestaan. Ze is in een woord fantastisch!